بررسی فراوانی خشکی چشم و سندرم شوگرن در بیماران آرتریت روماتویید و ارتباط شدت خشکی چشم با فعالیت آرتریت روماتویید

زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید شایع ترین آرتریت التهابی است. شایع ترین عوارض چشمی این بیماری کراتوکونژکتویت سیکا، اسکلریت و اپی اسکلریت می باشند. هدف این مطالعه بررسی بیماران آرتریت روماتویید از نظر سندرم شوگرن می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 90 بیمار با تشخیص آرتریت روماتویید که به مدت 6 ماه به درمانگاه یا بخش روماتولوژی بیمارستان رسول اکرم مراجعه نموده و علت مشخصی برای خشکی چشم نداشتند وارد مطالعه شدند. شدت فعالیت آرتریت روماتویید براساس das28 و شدت خشکی چشم بر اساس معیارهای خشکی چشم ژاپنی ارزیابی شد. یافته ها: متوسط فعالیت بیماری براساس das28 ، 56/1±9/2 سال بود و 9/88 درصد بیماران بر اساس معیارهای خشکی چشم ژاپنی مبتلا به خشکی چشم بودند. دوازده بیمار (3/13 درصد) نیز مبتلا به سندرم شوگرن ثانویه بودند. آنتی بادی ssa در 3/13 درصد بیماران و آنتی بادی ssb در 10 درصد بیماران مثبت بود. ارتباط معنی داری بین فعالیت آرتریت روماتویید بر اساس das28 و شدت خشکی چشم بر اساس معیارهای خشکی چشم ژاپنی هم در گروه بیماران دارای سندرم شوگرن (045/0p=) و هم فاقد سندرم شوگرن (001/0p=) وجود داشت. نتیجه گیری: ارتباط مشخصی بین فعالیت آرتریت روماتویید و خشکی چشم در هر دو گروه بیماران دارای سندرم شوگرن و فاقد سندرم شوگرن به دست آمد. اغلب بیماران آرتریت روماتویید سندرم شوگرن ندارند ولی خشکی چشم یافته شایعی در بیماران آرتریت روماتویید بدون سندرم شوگرن می باشد.